User Friendly Ka Ba?

Sa pakikipagkaibigan meron tayong mga kanya kanyang intensyon, dalawang bagay lang yan eh...GOOD ba? or BAD intensyon? Ang tunay na kaibigan ay isang kayamanan. Maituturing mo ang iyong sarili na milyonaryo kung madami kang tunay na kaibigan dahil mahirap makatagpo ng "TUNAY" sa salitang tunay na kaibigan... Para bang true love mahirap din hanapin at makatagpo ng mga "maaayos" na tao sa panahon ngayon. Ibig kong sbhin ng maayos eh un bang di ka dadalhin sa magulo o di kaya ay maglalayo sayo sa kapahamakan.

Meron kasi mga tao na nakikipagkaibigan lang kapag may kelangan sayo kapag wala "tae" ka sa kanila di ka kabilang sa kanilang samahan. Meron mga tao na nakikipagkaibigan lang sa mga taong mayaman o madami pera, sa paniniwalang sa oras ng kagipitan ay makakalapit sya dito. Di ko naman sinasabi na masama humingi ng tulong sa kaibigan, ang sinasabi ko lang ay un mga tao ba na walang pakundangan mang "uto" ng kapwa nila para lang mapagbigyan sila lagi at masunod ang kanilang gusto. Sa pagkakaunawa ko sa kaibigan ay "give and take" dapat parang magnobyo, parang daan meron two way street di ba? Sa kahit anong relasyon naman dapat give and take, hindi un para kang engot give ng give un isa namang abusado mong kaibigan kuno ang take ng take. Dapat pareho kayong makikinabang sa bawat isa.

At ang pagkakaibigan ay di lamang sa usaping pera nakalimit ito... NAPAKABABAW at NAPAKASAKIM naman kung "PERA-PERA" lang pala ang basehan ng pagkakaibigan. Marami akong kilala na ganyan, kapag walang mahihita o pakinabang lalo na sa materyal na bagay ay di ka na papansinin, dedma ka na sa friendster, facebook, twitter, yahoo messenger, atbp. Kapag wala natanggap na regalo sayo nun birthday nya, pasko at bagong taon "tae" ka sa kanya sorry ka na lang busy busy-han ang drama nya at wala sya panahon sayo. Pero kung yayain mo sya na lilibre mo sya kumain sa labas at sine... nakupoh! mabilis pa sya sa alas kwatro anjan na agad sa tabi mo. Ano pa nga ba? LIBRE eh?!

May kilala din ako kapal ng mukha tinawag pa akong kaibigan... kung ano ano ang sinusulat na post message sa friendster account ko... "hello musta na mare? talagang umaasenso ka na jan ah.. nakalimot ka na ata? kapag may makita ka work jan tulungan mo naman ako makapasok.." achuchu kung ano ano pa. Ok lang sana kaso para bang lumalabas na may responsibilidad ako sa kanya na i-ahon sya sa kahirapan dahil sa kaibigan ko sya??? Mangungunsensya pa yan na kesyo di na ako marunong lumingon sa pinanggalingan ko. Samantalang panay naman ang sagot ko sa mga email nya sa akin. Ang gusto lang nya ay tulungan ko sya mag abroad. Di ba nya naisip na kaibigan lang sya at meron pa akong mga kapatid at kamag anak na mas nangangailangan ng tulong kesa sa kanya? Di naman kami mayaman eh.

Di ko matulungan ang mga kapatid ko makapunta dito para magtrabaho dahil alam ko na mahihirapan sila gaya ko. Kung ako sa bahay lamang at nahirapan maghanap ng trabaho dito sa Thailand. Unang una sa lahat iba ang salita dito, hindi ito gaya ng Amerika, Canada, Australia o London na halos lahat ng tao eh marunong mag english. Ang salita dito ay Thai na mahirap maunawaan. Maging ako nahihirapan at kelangan ko pa mag aral ng isang taon para lang maunawaan ko ang salita nila. Syempre kung magtatrabaho ka dito dapat lang na alam mo din magsalita ng salita nila kahit paano, kasi ang mga makakatrabaho o bosing mo ay Thai, karamihan sa kanila ay malabo kung magsalita ng english di gaya ng Pinoy na neutral accent o carabao english man eh naiintindihan pa din. Ikalawa, karamihan ng trabaho dito ay halos teacher, tutor, engineer, architect o un mga college graduate ang tinatanggap na magaling mag english. Meron man trabaho gaya ng "nanny"$ o katulong, bihira mo eto mababalitaan kase maging sila dito ay ingat na ingat magtiwala sa katulong. Syempre, mas gusto na nila un nakakaintindi ng Thai di ba? pano ka naman makakapagtrabaho kung di sila makasalita ng ingles? Higit sa lahat mahirap magwork dito lalo na kung wala ka work permit gaya ng katulong at mga teacher dito na di naman talaga naka graduate ng teacher dahil tuwing makalipas ang dalawang buwan ay lagi ka magtatravel para ma extend ang visa mo. In short, magastos at risky.

Dapat natin ilagay sa lugar ang ating sarili bilang isang kaibigan. At wag natin i-atang ang responsibilidad natin sa ating sarili at pamilya sa ating mga kaibigan... Wag natin sisihin sa ating kaibigan kung di tayo matutulungan sa kung ano man kadahilanan, dahil tayo bilang tao, ay may kanya kanyang responsibilidad sa ating sarili at sa ating pamilya. Ang kaibigan ay tutulong lamang kung kaya nya at kung gusto nya. Kung ayaw... aba, wag natin pipilitin baka magkasumbatan pa nyan kalaunan. O baka mas mahirap ang pinagdadanan nya kesa sayo.

At kung iisipin mo nga, kung ako nga na ang aking mga kamag anak sa motherside at fatherside, un mga tyahin/tyuhin at pinsan ko na halos lahat sila nakapag abroad o immigrant na doon ay nahiya pa ako humingi ng tulong para ako makapunta sa ibang bansa. Bakit ako mahihiya eh kamag anak ko sila di ba? un cguro malamang iisipin ninyo. Ang aking inisip ay... kung kaya nila at gusto nila tumulong sa kamag anak nila, hindi mo na kailangan pang sabihin ito sa kanila lalo na kung alam naman nila ang kalagayan ng buhay mo. Siguro naman di kanila matitiis dahil kadugo mo sila, palibhasa nga meron din naman tayo sariling mga problema, inisip ko na rin na baka may problema sila kung tutulong pa sila ng kamag anak. Di naman kasi madali ang buhay sa abroad eh. Akala lang ng madami masarap at magaan... di nila alam mahirap.. Un iba madami pa utang or malaki pa ang gastos kesa sa sweldo nila. Mukha lang maganda pakinggan nasa "abroad". Ang ugali ko ayoko umasa ng tulong sa kahit na sino pagdating sa buhay ko; sa pagdedesisyon sa aking kapalaran at buhay... dahil kung meron man may responsibilidad sa aking buhay, sarili at pamilya ko ay wala ng iba un kundi AKO! Nakapunta man ako ng ibang bansa, di ako umutang or humingi man lang ng tulong sa kaibigan at lalo na sa kamag anak para sa pamasahe at pocket money, kung anu-ano pa. Dahil nahihiya ako, nirerespeto ko sila at lalo na maging ang sarili ko. Inisip ko may kanya kanya tayong pasanin na problema sa buhay. Kung tutulong sila di ko na kelangan pa sabihin ito sa kanila, kusa nila ito gagawin at sasabihin sa akin.

Sana lahat tayo makaisip ng ganon "common sense" ba. Wag na lang tayo basta magagalit na di tayo natulungan, meron mabigat na dahilan kung bakit di tayo matulungan ng ating mga kaaibigan lalo na sa mga ganyang klaseng bagay (tulong makapag abroad/imbitasyon, padala ng pera/regalo atbp. mga tulong materyal)

Di ka lang mapautang ay magagalit ka na? Di natin alam baka mas grabe pa ang problema nya kesa sa atin di ba? O di kaya naman, napa utang ka na nga di mo naman mabayaran, tapos sisingilin ka na ng kaibigan mo (aba.. syempre naman! ano un tenk u?) eh magagalit ka pa... Helo? tinulungan ka na nga nun tao eh tapos mang aaway ka pa dahil napapahiya ka dahil di mo mabayaran un utang mo? Kaya naman, kung ako ang kaibigan, magdadalawang isip ako magpautang kase naman lumang tugtugin na yan "utang kalimutan" na yan porke ba magkaibigan kayo eh "quits" na lang un, asan ang respeto mo sa sarili mo? Ang cheap pala ng "value of friendship" ninyo. So dun na lang magwawakas un kase di ka makabayad at siningil ka... napahiya ka kasi di ka makatupad sa pangako mo magbayad so ano gagawin mo mandededma ka na? kase nasaktan un pride mo. May pambayad ka naman kaso napahiya ka na eh, sa isip mo siguro... bakit kase di sya makatulog sa halagang inutang ko sa kanya, parang di naman sya kaibigan. O di kaya wala naman kwenta yan kaibigan ko na yan, di man lang makatulong, sana man lang di na nya pabayaran sa akin un inutang ko, naknampucha bespren ko pa naman kumare ko pa. Wala syang kwentang kaibigan, wala pakinabang... tama ba naman un? Wala rin naman masama kung magpapautang tayo or mangungutang sa kaibigan basta lang ba kaya natin bayaran di ba? Kaso di ba parang nakakahiya kung palagi na lang tayo lapit ng lapit sa ating kaibigan para lang umutang? nakakababa ng pagkatao... kahit ba nagbabayad naman tayo eh para bang un "utang na loob" eh di nababayaran.

Gaya nun isang kilala ko, malaki naman kung tutuusin sweldo nya kapareho lang halos ng aking kilala na kanyang inuutangan. Un naman pala di sya marunong mag manage ng pera at kunsumisyon nga kase kahit oras na alanganin eh mangungutang.. un bang tulog ka na tatawag at magtetext na pautang porke alam nya na mabilis ka magpautang or di ka makatanggi. Di pa un ang masama eh.. kakautang lang nya last week, sa susunod na week eh uutang ulet, di pa nga bayad un unang utang. haaaayyyysss....! KAPAL NG MUKHA! mejo pahirapan pa singilan dyan ha.. Bakit kaya may mga tao na umutang na nga... wala pa kusa magbayad? di ba sila nahihiya? Meron pa style uutang sa kaibigan tapos pambabayad lang din pala ng utang sa isa pang kaibigan. Hay nako... mag ingat kayo sa mga kaibigan na ganito. Kung gusto ninyo mabawasan ang stress at kunsumisyon sa buhay ninyo.

Tawag sa mga kaibigan na mga eto eh "USER" o manggagamit sa tagalog, linta o isang uri na tinagtawag na "blood suckers". Un bang kapag wala sila mahihita sayo o wala kang pakinabang sa kanila "tae" ka na lang. Kung iisipin mo, sa inyong friendship mas nakikinabang sya sayo kesa sa sya ay may pakinabang syo. Di ba dapat pareho lang kayo may pakinabang sa isat isa? kaya nga "kaibigan" eh... Ang tawag sa mga taong mahilig mag "spoiled" ng mga ganitong mga abusadong kaibigan ay "User Friendly" kase friendly sila sa mga user gaya ng kanilang mga kaibigan. Di ba un mga gamit gaya ng cellphone na Nokia kumpara mo sa ibang cellphone, mas user friendly sya. Ganun din sa pakikipagkaibigan... In other words, uto uto ka ba? nagpapauto ka ba msyado sa mga user na friends mo? Lagi ka concern sa kanila samantalang sila ay di naman concern sayo... Di ka nag eexpect ng gift sa kanila pero sila tigas ng mukha magpaparamdam na naghihitay sila ng regalo mo or libre? Mag isip isip tayo ka kung may ganyan klase kang kaibigan asahan mo sa gipit na sitwasyon.. di sila maaasahan kase ang alam lang nila ay tumanggap at manghingi, wala sa bokabularyo nila ang "magbigay".

Hindi naman in terms of money at materyal lang ang friendship dapat eh. Meron naman tayo kaya ibigay na hindi materyal na bagay. Mas masusukat mo nga ang isang tunay na kaibigan hindi sa materyal na bagay kundi sa mga bagay na di kaya bilihin ng pera. Gaya ng pagbibigay mo ng oras at atensyon sa iyong kaibigan sa panahon na kailangan nya ito, sa mahalang oras na sya ay may problema at kailangan ng tagapakinig, tagapayo at gagabay sa kanya sa kanyang magulong utak at desisyon sa kanyang buhay. Gabay lamang, at hindi makikialam sa sitwasyon. Magbibigay payo lamaang ngunit nasa kanya pa rin ang huling desisyon. May mga oras na kelangan nya ng kasama at kausap upang maghingahan ng kanyang sama ng loob at mga problema. O di naman kaya ay naguguluhan sya at kelangan nya ng mga "options" o di kaya "suggestions" mula sayo. Kelangan nya ng sapat na impormasyon sa mga bagay na wala sya gaanong alam.

Marami pang mga bagay na di matutumbasan ng pera na pwede natin maitulong sa ating mga kaibigan, wag natin palagi silang ipamulat sa mga materyal upang di sila masanay. Hindi masama ang tumulong kung kaya natin at gusto natin, kung di man natin gusto at kaya... may mga kanya kanya tayong dahilan. Ang bawat tao sa mundo ay may sarili at kanya kanyang problema din na dapat asikasuhin. Piliin natin mabuti ang ating mga kaibigan... Di naman masama ang tumulong, lagyan lang natin ng limitasyon kung sa pakiramdam natin na tayo ay naaabuso na.